Худшиносию ватандӯстӣ аз як тараф ҳамчун омили пешрафти кишвар ба ободонию сарсабзӣ ва рушди иҷтимоию иқтисодӣ мусоидат намояд, аз ҷониби дигар, ин дастовардҳо ифтихори ватандориро баланд бардошта, ба амнияту таҳкими ваҳдати миллӣ мусоидат менамояд.
Бо назардошти андешаҳои баёнгардида моро зарур аст, ки омилҳои ваҳдатофарӣ ва таҳкимбахши худшиносию ифтихори ватандориро дар раванди сиришти ҳар як шаҳрванд талқин карда, рушди устувори кишварро таъмин намоем.
Ҷаҳони муосир пур аз таҳаввулоту бархӯрдҳо буда, ҳамзамон рақобати давлатҳои абарқудрат ҷиҳати васеъ кардани доираи нуфузи онҳо дар саросари олам шидат мегирад. Аз сӯи дигар падидаҳои экстремистиву террористидошта низ дар шаклу қолабҳои нави харобиовар зуҳур карда истодаанд.
Терроризму экстремизм падидаи нав нест, аммо солҳои охир ба вабои аср ва омили хушунату ваҳшат ва таҳдид ба амнияти ҳар як кишвар ва сокинони сайёра табдил ёфтааст. Аз ин рӯ ҷиҳати ҳифзи мафкураву маънавиёти ҷомеа ва дар ин миён наҷот бахшидани кишвар аз оқибатҳои даҳшатбор, нангбору мусибатовари ин зуҳуроти номатлуб лозим ба таҳлилу баррасӣ аст.
Мутаассифона, терроризму экстремизм дар замони мо хусусияти ҷаҳонӣ касб карда, ҳизбу ҳаракатҳо ва созмонҳое ҳастанд, ки кӯшиш менамоянд мақсаду маром, ғояву андеша, афкор ва нақшаҳои худро бо ҳар роҳу васила ва ҳатто бо усулҳои ғайриинсонӣ ба амал оварда, кишварҳои ободу пешрафтаро ба харобазор табдил диҳанд. Воқеан дар ҷаҳонӣ муосир рӯйдодҳо бозгӯи он аст, ки экстремизму терроризм бештар аз ҳама дар бахши дин, махсусан аз номи дини ислом амал менамоянд. Ба назари донишмандону таҳлилгарон, азбаски дин (новобаста аз шаклу хусусият) яке аз ҳассостарин ҷанбаи ҳаёти маънавӣ ҷомеаро ташкил медиҳад, тахрибкорони андешаи солим маҳз аз ин роҳ мехоҳанд ба осонӣ миёни мардум ихтилоф ангезанд.
Аллакай механизми сӯи истифодаи дин аз тарафи экстремистону террористон маълум аст: як гурӯҳ ҷангҷуёнро бо пардохти маблағҳои калон гирд оварда ва тамоми амалҳои ваҳшиёнаву ғайриинсониро зери кадом шиори диние, ки хоҳанд амалӣ мекунанд ва пушти ақидаҳои динӣ ҷиноятҳои содироткардаашонро пинҳон дошта, ҳамаи онро аз «Қонуни шариат» мегӯянд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмашон бо ишора ба ин вазъ чунин гуфта буданд: «террорист ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад».
Омилҳои мусоидаткунанда ба терроризму экстремизм агар аз як тараф дар бархӯрди манфиатҳои абарқудратҳо бошад, аз ҷониби дигар, дар осебпазир будани афкори ҷомеа ва масъалаҳои иҷтимоӣ нуҳуфтааст. Дар ин росто метавон аз чунин омилҳо ном бурд.
Бетаваҷҷуҳӣ дар самти иҷроиши қонунҳои миллӣ «Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон», «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд» ва ниҳоятан дар тарбияи ватандӯстии шаҳрвандон, ки масъулиятро дар ин самт бояд даҳчанд намуд.
Дар хотима ҳаминро бояд қайд намуд, ки вазъи ҳассосу мураккаби ҷаҳонӣ имрӯза, мавҷудияти зуҳуроти хатарноки замони муосир, бахусус, терроризму экстремизм (ифротгароӣ), бегонапарастӣ ва дигар ҷиноятҳои муташаккили фаромилӣ, ки башариятро ба ташвиш оварда истодаанд, тақозо менамояд, ки тарбияи ватандӯстии шаҳрвандон дар чаҳорчӯбаи танзими меъёрии ҳуқуқӣ ба роҳ монда шавад.
Маҳз аз ин лиҳоз, қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи тарбияи ватандӯстии шаҳрвандон» ва «Барномаи давлатии тарбияи ватандӯстӣ, эҳсоси масъулияти шаҳрвандӣ ва таҳкими ҳувияти миллии ҷавонони Тоҷикистон барои солҳои 2023-2027» тадбирҳои судманду саривақтӣ арзёбӣ мегардад.
Раҷабзода Мизроб, муовини раиси ноҳияи Панҷ
