Истиқлолият яке аз муқаддастарин ва волотарин неьматхои хар як миллату давлат ба шумор меравад. Он рамзи озодӣ,худшиносӣ, худогоҳи,ва эҳёи арзишҳои миллию давлатӣ мебошад. Барои ҳар як миллат соҳиб шудан ба Истиқлолият роҳи пурмашақуат ва пурфидокориро талаб мекунад, зеро ин неьмат бо хун ва чонфидоии фарзандони шуҷоь ба даст меояд. Маьно ва аҳамияти Истиқлолият! Истиқлолият дар мафҳуми васеь озодии комили сиёсӣ, иктисодӣ, фархангӣ, ва иҷтимои миллатро дар бар мегирад. Давлати соҳибистиклол метавонад мустақилона дар бораи тақдири худ тасмим бигирад,сиёсати дохили ва хориҷии худро тарҳрези кунад,арзишҳои миллиро эҳё намояд ва манфиатҳои халқи худро дар арсаи Байналмиллӣ ҳифз намояд. Барои тоҷикон, ки таьрихи куҳан,фархангӣ ғани ва забони нобу шеваро дорем, Истиқлолият на танҳо як рукни давлатдорӣ, балки имконияти бесобиқа барои эҳё ва рушди комили миллат гардид. Он ба мо имкон дод, ки Тоҷикистони худро хамчун давлати мустақил шиносем ва дар назди ҷамеаи ҷаҳони мақоми хоси худро соҳиб гардем. Роҳи ба даст овардани Истиқлолият! Тоҷикистон 9-уми сентябри соли 1991 истиқлолияти давлатии худро расман эьлон намуд. Ин руйдод барои миллати точик нуқтаи гардиши сарнавиштсоз буд. Аммо солҳои аввали истиқлолият бо мушкилоти зиёде, аз ҷумла чанги шаҳрвандӣ, кашмокашиҳои сиёсӣ ва буҳронҳои иқтисодӣ рӯ ба рӯ шуд. Хушбахтона бо роҳбарии фарзанди фарзонаи миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кишвар аз вартаи нобуди наҷод ёфт ва ба марҳалаи сулҳ, субот ва рушд ворид гардид. Дастовардҳои замони истиқлол! Имрӯз, Тоҷикистон дар натиҷаи сиёсати оқилона ва хирадмандонаи роҳбарияти кишвар дар ҳама самтҳо пешрафт кардааст. Роҳҳои автомобилгард, неругоҳҳои барки оби, муассисаҳои таьлимӣ, тандурустӣ, корхонаҳои саноатӣ ва дигар зерсохторҳо бунед шудаанд. Ҷумхурии Тоҷикистон ба як кишвари ободу амн ва рӯ ба рушд дабдил ёфтааст. Ҳамчунин бо талошҳои пайвастаи давлату ҳукумат сатҳи зиндагии мардум беҳтар гашта сатҳи худшиносӣ, ва ифтихори милли боло рафтааст. Ҷавонон дар рӯҳияи ватандустӣ тарбия меёбанд ва насли нав бо диду нигоҳи муосир ба рушди Ватан саҳм мегузоранд. Хулоса Истиқлолият неьмати бузург ва бебаҳост, ки ҳифзу пойдории он масьулияти ҳар як шаҳрванди мамлакат аст. Мо бояд шукронаи ин озодиро кунем, барои рушди он саҳм бигирем ва ба наслҳои оянда Ватани обод, озод ва сарбаландро ба мерос гузорем. Истиқлолият рамзи ҳастии миллат ва кафили фардои дурахшон аст. Зинда бод Истиқлолият! Зинда бод Тоҷикистони азиз! Муовини раиси нохияи Панҷ Раҷабзода Мизроб Раҳим.
